De latten liggen hoog in Nederland. Opdrachtgevers verwachten niets minder dan een perfect resultaat in de kortst mogelijke tijdsspanne en zelf doe ik het ook niet voor minder. De wereld is veeleisend en gaat snel. Tijd is geld, productie en targets moeten niet alleen steeds opnieuw worden gehaald, ze moeten ook steeds opnieuw worden verbeterd. Ideeën, materialen, combinaties en sferen moeten helemaal kloppen, uniek, opvallend en onderscheidend zijn en naadloos blenden in de visie en missie van een bedrijf, vereniging of particulier gezin. Gaat iets niet helemaal goed, is de kleur afwijkend of een bobbeltje of kuiltje te veel in de vloer dan mag ik terugkomen en het oplossen tot de opdrachtgever ten volste tevreden is.

Zweep

Deze (belachelijk) hoge standaard en ons steeds veranderende ‘normaal’ is een teken van riante welvaart en vergt nogal wat van ons mensen. De denkbeeldige zweep klapt flink over me heen. We buitelen over elkaar heen bij het beklimmen van maatschappelijke ladders. Draaien rond en rond in de carrousel van werken, in levensonderhoud voorzien, aan verwachtingen voldoen, ontwikkelen, gezond leven, aan je medemens denken, voor je gezin zorgen, belasting betalen, bijscholen, cursussen volgen, websites bijwerken, taken uitvoeren, innoveren, acquisitie doen en netwerken. Niet voor niets gaan er steeds meer mensen onderuit aan een flinke burn- out, weten heel veel mensen niet meer waar ze nu eigenlijk mee bezig zijn en voelen zij zich aan alle kanten tekortschieten. Been there, done that.

Fases

Soms gaat alles lekker en heb ik mijn leven onder controle en op de rit. Ik voel me goed, heb ambities en dromen en de energie om ze na te jagen. Voluit geniet ik van die periode want die is tijdelijk weet ik nu. Er zijn ook fases en omstandigheden in mijn leven die me doen wankelen, uit het veld meppen en doen twijfelen aan alles. Vooral aan mezelf. Maak ik de juiste keuzes? Heb ik er alles aan gedaan? Kan ik het eigenlijk wel? Komt dit ooit nog goed? Hoe moet ik hier nu in hemelsnaam mee omgaan? Mis ik het talent? Heb ik te weinig geld, doorzettingsvermogen, intelligentie, reserves, skills of juiste mensen om me heen?

Buiten mezelf

In paniek en op jacht naar de antwoorden wend ik me tot alles wat me enigszins inzicht kan verschaffen. Vrienden, familie, doktoren, psychologen, holistische masseurs, wandelcoaches, yogi, sjamanen en ayahuasca begeleiders. Ik heb ze allemaal frequent bezocht. Ik heb elke online test die me meer over mezelf kon vertellen driftig ingevuld en de uitslagen opgeslagen op mijn harde schijf. Er is geen zelfhulp boek wat ik niet gelezen heb, ik heb elke inspirerende quote op mijn beeldscherm en op het toilet geplakt. Voor de zekerheid check ik mijn horoscoop in zowel de Westerse als de Chinese variant inclusief beide ascendanten en mede-beïnvloeders. Als laatste check ik de maanfase om me ervan te verzekeren dat het iets is wat buiten mijzelf ligt. Zoekende, dolende en verwarde zielen zijn big business anno nu, ik mocht overal een flink bedrag neertellen voor de zo gewenste inzichten.

Eigen wijsheid

Uiteraard heb ik van iedere sessie, iedere bladzijde die ik las en elke ontmoeting iets meegenomen wat me verder heeft gebracht. Maar zoals het woord al zegt, inzicht zit bij ieder in zich. Je eigen wijsheid zit vanbinnen. ‘Ik moet altijd álles gegeven hebben anders is mijn leven niet echt gelukt’, is een suffe overtuiging waar ik inmiddels gelukkig afstand van heb kunnen doen. Gras gaat echt niet harder groeien door eraan te trekken. Ik neem mijn tijd en rust en laadt op. Is iets minder perfect dan ik hoopte? So what! De trend is dat imperfectie de charme heeft. Komt dat ff mooi uit. Kunnen we allemaal weer gewoon onszelf zijn. Beter hou ik het beste van mezelf bij mezelf, haal ik het naar boven en deel ik dat met anderen. Weggeven is kwijt en delen is vermenigvuldigen.

Op commando van Sanders Media voor vakblad Parket