Ik rem en gooi mijn fietsstuur naar rechts! Gelukkig rijdt er niemand dicht achter me. Dit is zo’n impulsieve actie die ik van mezelf wel gewend ben en anderen kan doen fronsen of vloeken. Vaak fiets ik erlangs, kijk en denk vluchtig ‘wat een mooie plek’. Om vervolgens snel door te trappen omdat ik op tijd op een afgesproken plek moet zijn. Dit keer nam ik een momentje om er bewust van te genieten. Deadlines en to-do-lijsten schoten door mijn hoofd. Ik koos ervoor die gedachten te laten gaan. De laatste nazomerzonnestralen kussen mijn gezicht als ik me op het bankje aan het water nestel.

Ontdekken

Onlangs ben ik verhuisd van mijn mooie, zelfontworpen notariswoning in het weidse groen naar 3 hoog in de stad. Met mijn nieuwe omgeving ben ik enigszins bekend. Vaker heb ik er op terras gezeten, gewinkeld of ben ik er vlot doorheen gereden met de auto. Nu, al lopende of op de fiets ontdek ik steeds nieuwe dingen. Een verstopt smal geveltje waarachter een immens grote tuin schuilt, proppievol brocante en andere interieurvondsten. Ware Streetart op de gevel van een nieuwe sushibar. Leuke winkeltjes met een eigen identiteit. Heerlijke restaurantjes en gezellige cafeetjes.

Verrassend

Ik heb een hele ochtend besteed aan impulsieve acties en geslenterd langs gevels en etalages. Dat maakt me blij en relaxed. Mijn blik wordt verruimd en niet alleen letterlijk. Het werk wat ik daarna moet doen leek veel meer als vanzelf te gaan. Ik heb ruimte in mijn hoofd, voel me lekker ontspannen en vol vertrouwen. Ik ben uit de mallemolen van alledag gestapt en het ogenschijnlijk onvermijdelijke moeten. Ik nam gewoon de tijd liet me verrassen. Opvallend. Wanneer de blik naar binnen is gericht vindt de meeste verruiming juist ook daarbuiten plaats.