Waarom het woord ‘realiteit’ me soms de haren te bergen doet rijzen kan ik niet uitleggen. Vooral wanneer broodnuchtere, down-to-earth mensen met een uitgestreken smoelwerk ‘Kansloos’ roepen. Midden in mijn (vooruit… chaotische) verhaal dat ik wild enthousiast, druk met mijn armen zwaaiend, van achter naar voren via het midden en van links naar rechts met hen wil delen. ‘Kan niet, lukt nooit, dat is de realiteit’, voegen ze er schouderophalend aan toe. Ik ontplof……

Realifeiten

Deur dicht, onmogelijk! Basta! Met een botte zwaai worden zo mijn dromen van tafel geveegd. Zo harteloos en ongevoelig mag je nooit met iemands dromen omgaan! Mind you dat alle grote uitvindingen ooit begonnen met iemands droom, iemands verlangen, imands nieuwsgierigheid. Wat is dat dan? Die zogenaamde realiteit? Is dat niet iets zeer ongrijpbaars? Iets definitief? Iets wat altijd zo zal zijn? Nou, dan heb ik nieuws voor je, lieve realist. Dat bestaat niet. Alles is tijdelijk. Ik vermoed dat de term vaak ingezet wordt in plaats van ‘feiten’. Realifeiten dekt dan misschien de lading?

Your kind of crazy

Dromen worden dagelijks gerealiseerd met volharding, onwrikbaar geloof en blind vertrouwen. En een snufje geluk! Dat is onmisbaar. Deel je wildste dromen met mensen die zich op dezelfde golflengte bevinden. Find the people who are your kind of crazy! Misschien is het wel de realiteit dat ik mijn dromen te lang met de verkeerde mensen heb willen delen en ikzelf nog niet onwrikbaar genoeg in míj geloofde. Dat verbetert en ik weet steeds beter wie ik ben, wat ik  verlang en wat ik kan. Ja, ik ben een dromer, een romanticus en een hedonist. Dat is realifeit!