Zo worden ze met een prachtige term geduid. Stellen die na een huwelijk van 25 jaar of meer alsnog besluiten uit elkaar te gaan. Je bent al heel lang samen en lijkt voor de buitenwacht zo gelukkig getrouwd. Ogenschijnlijk hebben jullie alles op orde. De kinderen zijn zelfstandig. Je verkeert in goede gezondheid en hebt alle ruimte en vrijheid. Werk hoeft niet meer per se en dan ineens is de koek op. Het gaat niet meer, je wilt niet meer.

Taboe eraf

In de leeftijdscategorie 60 plus is het aantal huwelijkse ontbindingen in de laatste tien jaar nagenoeg verdubbeld. Van huwelijken die al meer dan 25 jaar standhouden loopt alsnog veertien procent uit op een echtscheiding volgens recente gegevens van het CBS. Het is geen schande meer om uit elkaar te gaan. De taboe is eraf.

Waarom?

Tijden zijn veranderd. Je bevind je in een overgangsfase in je leven. De carrière heeft zijn hoogtepunt gehad of valt zelfs helemaal weg door pensionering. We leven gemiddeld veel langer en nadat werk gestopt is hebben we vaak nog twintig tot dertig jaar voor ons liggen. De belofte ‘tot de dood ons scheidt’ duurt tegenwoordig een heel stuk langer dan vroeger en kan je de adem ineens benemen. Zestig jaar zijn is helemaal nog niet oud. Zestig is het nieuwe veertig wordt gekscherend geroepen en het is waar. Je vraagt je af. ‘Is dit wat ik wil met de rest van leven? Is dit de partner met wie ik mijn leven wil delen?’

Zelfstandig

De rol van de vrouw is in de afgelopen decennia aanzienlijk verandert. Vrouwen hebben tegenwoordig een eigen carrière opgebouwd en zijn daarmee veel minder afhankelijk van hun man dan vroeger het geval was. Dat maakt scheiden eenvoudiger. Ze zijn uitstekend in staat zowel financieel als emotioneel voor zichzelf te zorgen en maken daardoor andere keuzes.

Silver fox

Een andere belangrijke reden om na zoveel jaren een punt achter een huwelijk te zetten is de rol van een derde in het spel. Mannen beleven hun uitgestelde ‘midlife crisis’ en hebben naast hun vrouw een maîtresse. Uiteraard speelt ontrouw ook bij vrouwen maar in de meeste gevallen is het toch de man die er een extraatje op na houdt. Vaak is de vrouw daarvan allang op de hoogte en wordt met scheiden gewacht tot de kinderen zijn uitgevlogen.

Bezinning

Je merkt dat je langzaamaan uit elkaar bent gegroeid en hebt ieder andere verwachtingen en wensen over hoe jij je verdere leven invulling en richting wil geven. Je voelt je niet meer vrij om te zijn wie je werkelijk bent, vrij om te doen wat je werkelijk wilt ondernemen. Misschien voel jij je gevangen en gedefinieerd in je relatie. Ben je jezelf verloren tussen het schikken, schipperen en aanpassen in de waan van alle dag en het drukke gezinsleven. Oude thema’s spelen op, simpelweg omdat de ruimte ervoor is ontstaan. Lange tijd zijn ergernissen en problemen ondergesneeuwd geweest door de drukte van een alledaags gezinsleven. Dat was de motivatie om te blijven investeren in je relatie, ook al was die niet ideaal. Je moest samen opbouwen, zorgen en investeren. Nu komen die issues alsnog in alle hevigheid naar de oppervlakte en word je geconfronteerd met de ‘naakte’ partner. Bevalt het karakter en de persoonlijkheid eigenlijk wel? Wie is de partner zonder alle fuzz?

Met alle respect

Ondanks het feit dat ze niet meer samen door het leven willen gaan willen echtparen in deze levensfase respectvol met elkaar blijven omgaan. Een scheiding wordt netjes, correct en vloeiend geregeld. Je hebt samen heel veel meegemaakt en opgebouwd. Een leven lang lief en leed gedeeld, kinderen samen opgevoed, kleinkinderen verwelkomd, hulpbehoevende ouders verzorgd en wat al niet meer samen beleefd. Die herinneringen wil je koesteren en toch ieder de mogelijkheid hebben een eigen weg in te slaan. Je leven inrichten op jouw eigen manier, naar jouw eigen wensen, standaarden en mogelijkheden.

Op commando van Uitgeverij de Jong voor de special Actief+