Ik ben op reis. Een van de mooiste en meest bijzondere reizen van mijn leven. Een moment van loslaten en omarmen. Een moment van dankbaarheid voor wat was en nieuwsgierigheid naar wat nog komen mag. Een afsluiting van een bijzonder mooie maar loodzware periode en een verwelkoming van een heel nieuwe tijd.

Tijd van mijn leven

Ik vlieg van tijdzone naar tijdzone en ben mijn besef van dag en uur eigenlijk totaal kwijt. Overdonderd door de lange trip, de warmte en hartelijkheid van mijn lieve gastheer en gastvrouw en de schoonheid van alles wat er zich om mij heen bevind realiseer ik me ineens dat ik de tijd van mijn leven beleef!

Alles is tijdelijk

Tijd is iets wat we allemaal denken te hebben. Waar we allemaal iets mee denken te moeten. Maar tijd is geen vast gegeven. Hoeveel klokken, maanden of eenheden we ook verzinnen. Tijd is een oneindig alles en niets. Ik weet niet hoeveel tijd ik heb, hoeveel me gegeven is. Ik heb de laatste jaren ervaren dat het zo maar afgelopen kan zijn. Ineens is de laatste dag aangebroken. Ineens is het op. Ergens wist ik dat al maar nu voel ik me ervan doordrongen. Alles is tijdelijk.

Dankbaar

In ben dankbaar voor alle tijd die ik zelf mag indelen en besteden. Ik ben blij met de manier waarop ik dat kostbare goedje gebruik. Met de keuzes die ik maak. Ik ben trots dat ik mijn tijd doorbreng en heb doorgebracht met de mensen van wie ik het meeste hou. Ik ben gelukkig dat ik de dingen doe waarvan mijn hart sneller gaat kloppen.

Meest kostbaar

Ik heb veel tijd doorgebracht met mijn lieve bijzondere vriend en mijn allerspeciaalste hartsvriendin. Tijd die ik op dat moment van chaos in mijn leven anders had kunnen en misschien wel moeten besteden. Ik gaf hen mijn tijd en zij mij de hunne en daar heb ik geen seconde spijt van! Nog altijd word ik warm van die gedachte. Tijd zal ik altijd als het meest ongrijpbare en kostbare geschenk ervaren wat ik iemand kan geven, wat ik met iemand mag delen en wat ik van iemand mag krijgen.